'De schilderijen van Lex van Lith getuigen van een welhaast woeste verbeelding die op zijn doeken ontploft.
Zijn doeken hebben een indringend en kolkend oppervlak van verf dat over je heen spoelt.
Je kijkt niet naar zijn schilderijen, ze denderen over je heen.
Je wordt opgenomen in een stroom waardoor je niet tegen het werk aan kunt blijven kijken; je moet er wel in duiken. Als schilder moet Lex van Lith worstelen met de verf en boven komen.’

Alex de Vries, bij de opening van de tentoonstelling ‘De kleur van jonge honden en oude meesters’ Eindhoven, 2016